Toegankelijkheid
‘De toegankelijkheid van de zorg komt op de middellange en lange termijn onder druk te staan als we doorgaan op de huidige weg. Het RIVM schat dat de zorguitgaven in 2040 174 miljard euro bedragen. Ik denk dat het nog wel eens hoger kan uitpakken, want die prognose is van voor de coronacrisis. Zorg wordt dan zo kostbaar, dat mensen veel zelf zullen moeten bijdragen. Dat kan niet iedereen. Zorg wordt schaars en dat ondermijnt de solidariteit, wat ik als het hoogste goed beschouw in ons zorgstelsel.’
Meerwaarde passende zorg
Zorgverleners willen diep in een hart allemaal alleen de zorg geven die nodig. Daarvan is Kaljouw, die zelf verpleegkundige is geweest, overtuigd. Niet te veel zorg, niet te weinig en zeker geen zorg die geen meerwaarde biedt. ‘Daar hebben we samen een lief ding voor over. Dat geeft burgers een gevoel van veiligheid.’
Patiëntenstromen verleggen
Passende zorg realiseren maakt ‘pijnlijke keuzes’ wel onvermijdelijk. ‘Passende zorg betekent behandelreductie voor alle zorginstellingen. Zorgaanbieders krijgen een ander portfolio. Het betekent dat ze patiëntenstromen gaan verleggen van instellingen naar thuis of naar regionale netwerken. We zullen de zorg veel meer in regionale netwerken moeten organiseren. Dat gaat nu nog niet goed genoeg. Zorgprofessionals zullen ook op andere plekken gaan werken, buiten instellingen. Medisch specialisten geven spreekuren bij huisartsen en in het sociale domein. Dat gebeurt bijvoorbeeld in het experiment in Amsterdam-Noord van Zilveren Kruis en de gemeente Adam. Daarbij is het onze taak om, samen met VWS, belemmeringen in de regelgeving weg te nemen. De wil en de motivatie zijn er echt wel. Als we samen de schouders eronder zetten, gaat het lukken.’
————————
Luister ook naar eerder afleveringen van Voorzorg over passende zorg:
Sjaak Wijma: ‘We moeten niet-passende zorgcapaciteit afbouwen’
Jan Kremer pleit voor transitiefonds passende zorg
Sorry hoor, wat ik lees is dat de medisch specialisten, waar we ook en tekort aan hebben, het nog drukker gaan krijgen. En ook minder aanwezig zullen zijn in verpleeghuizen of ziekenhuizen. Dat behandelingen eerder gestopt zullen gaan worden. Dat wil de patiënt nu soms ook, maar dan gaat de behandelaar niet akkoord. Of de behandelaar wil stoppen en dan wil de patiënt niet. Lijkt toch erg op een bezuiniging. Ik zie nog meer gevolgen maar die durf ik niet eens uit te spreken. Is het misschien een idee te onderzoeken wat de zorg zo die maakt, oa: medische apparatuur, medicatie, bonussen en salarissen sommige specialisten, bestuurders en zelfstandigen. mismanagement, slecht personeelsbeleid. Zwakke infrastructuur. en daar iets aan te doen? De kwaliteit van zorg is nu soms al belabberd dat gaat op deze manier niet beter worden. En hoe ziet passende zorg er dan uit voor mensen met dementie? De complexiteit zal toenemen. Onbegrepen, zeer moeilijk gedrag bij dementie zal toenemen. Het aantal mensen met dementie zal toenemen. Allemaal zonder uitzicht op herstel. Direct maar een spuitje geven? Lekker efficiënt. Toch?? Ik maak mij grote zorgen. Mooie woorden hoor: passende zorg. Als je dat echt wilt geven, geef je kwalitatief goede zorg en die is niet goedkoop.
Maar als ik het zo hoor en lees is dat het doel niet.
Passende Professionele Zorg” is niet bedoeld als bezuiniging, maar als kwaliteitsbeginsel, zo stelt Marian Kaljouw. Dat ben ik met haar eens! En het pleiten voor een “transitiefonds” is daarbij zeer zinvol. De nominale groei van de Nederlandse bevolking ( extra toename wegens oorlogsvluchtelingen nog niet opgenomen ) bedraagt tot 2040 een aantal van 400.000 Nederlanders. De gemiddelde leeftijd stijgt ( veroudering ), maar of dit de verwachte toename van professionele zorg vooral verklaart is nog niet helder. Gemiddeld zijn de laatste twee levensjaren moeilijker en zorgbehoeftiger, doch er is ook een toevoeging van meer gezonde levensjaren. Wel is er een groeiende behoefte aan hulp ( mantelzorgers, helpenden ) wegens ongemak en o.a. stramheid. Ook toenemende eenpersoonshuishoudens kunnen eenzaamheid bevorderen en afnemende levenslust en oorzaak van reactieve somberheid. Maar deze laatste voorbeelden zijn geen primaire reden voor toenemende professionele zorg ( geneeskunde, verpleegkunde enz.). Ik denk dat we bij de voornoemde en goed bedoelde transitie vooral naar het werk van artsen en verpleegkundigen moeten kijken, want Op=Op en focus op hun “kennen en kunnen” moet tijdig gebeuren. Maar… niet “zonder of over hen”, maar “met en door hen”. De voortdurende strukturele achterstand in loonschalen voor verpleegkundigen werkt inzake transitie vertrouwen echter niet echt mee! De “cost gaat voor de baet”, toch?