Minister Agema wil 150 miljoen euro besparen op de inkomens van medisch specialisten door hun inkomens te maximeren op circa 2,5 ton. Volgens Koolman hebben heel veel regeringen al geprobeerd om in te grijpen in de inkomens van medisch specialisten. Tevergeefs.
Weerstand medisch specialisten
“Het is volgens mij het voorstel dat sinds de Tweede Wereldoorlog het vaakst in een regeerakkoord heeft gestaan en dat nooit werd uitgevoerd”, zegt Koolman in het AD. “Ik vind het stoer dat ze het aandurft om voor een relatief klein bedrag veel weerstand op te roepen.”
Msb’s
Ongeveer tweederde van de medisch specialisten werkt in een medisch-specialistisch bedrijf (msb). Dat is een bedrijf binnen het ziekenhuis. Msb’s onderhandelen met het ziekenhuis over geld. Als specialist in het msb kan het inkomen boven de drie ton komen. Zeker als specialisten contracten hebben met leveranciers van hulpmiddelen of farmaceuten.
Salaris specialisten
Koolman verwacht dat er een grote strijd zal komen als de minister haar voornemen doorzet. Medisch specialisten deinzen er niet voor terug om tientallen miljoenen euro’s te besteden aan adviezen van notarissen en juristen om hun positie te beschermen, verwacht Koolman, want dat hebben ze in het verleden ook gedaan.
Opmerkelijk: vanuit links is dit al langer een punt van aandacht.
Reactie van medisch specialisten toen ( maar ook van zorgjournalisten) :
“Populisme! Mijn bijdrage aan de zorg is exceptioneel, en daar mag ik voor beloond worden!
“Ik stem op D66,VVD en PVV! ”
En toen kwam Fleur met haar plannen.
Exceptioneel opererende specialisten: gefeliciteerd met je keuzes.
Jammer dat niet meer specialisten de dienstbaarheid aan de medemens niet als voldoende verrijkend ervaren. Nee, euro’s euro’s euro’s. De ‘adel en de horigen’?
Er is maar een conclusie mogelijk: wederom een onbetrouwbare minister van VWS. Als ze dit doorvoert gaan de kleine streekziekenhuizen mn die in de grensstreek, de zorg niet peil kunnen houden.
Ik begrijp uw zorgen.
* Een systeem waarin ziekenhuizen (inclusief kleine streekziekenhuizen) gefinancierd worden op basis van hun maatschappelijke rol en bereikbaarheid, in plaats van het aantal verrichtingen? Het zou kunnen helpen.
* In plaats van het vergoeden van losse verrichtingen, zou er ook een systeem kunnen worden toegepast dat het ziekenhuis als geheel bekostigt voor het leveren van zorg aan de regio. Idem.
* Ziekenhuizen kunnen ook regionale zorgcentra vormen waar kleinere ziekenhuizen samen met grotere instellingen hun zorgaanbod delen, bijvoorbeeld door samenwerking op het gebied van opleiding, gedeelde middelen, of zorgroutes, zodat de specialisten de afstemming met grotere ziekenhuizen kunnen behouden zonder dat ze alleen afhankelijk zijn van hoog volume.
Volgens mij zijn er alternatieven.
Ook zorgeconomen deinzen er niet voor terug om hun positie en hun ‘adviezen’te beschermen, lijkt mij.
Deze economen:
*Worden vaak geconsulteerd door beleidsmakers
* Krijgen onderzoeksopdrachten van partijen binnen het zorgstelsel
* Hebben professionele relaties met verzekeraars en zorginstellingen
Al gelezen, professor Koolman? Vast wel:
Het huidige stelsel heeft 20 jaar de tijd gehad om zich te bewijzen.
En nu, 2025, lezen we dit:
* “ongevraagd advies; urgent”;
* “Het zorgstelsel heeft groot onderhoud nodig” ;
* “De toegankelijkheid is in de afgelopen jaren achteruit gegaan. Een ingrijpende aanpassing is nodig om de publieke waarden van zorg en ondersteuning in de toekomst te waarborgen. De urgentie is hoog. De grens is bereikt, de rek is eruit, het kan zo niet langer.” ;
* “de fundamentele principes van het zorgstelsel niet meer passen bij de veranderende maatschappij. “Dit gaat ten koste van de meest basale publieke waarden in de zorg: toegankelijkheid, betaalbaarheid en kwaliteit.” ;
* “Volgens de raad wordt “te beperkt” rekening gehouden met de draagkracht van burgers en hun netwerk. Bovendien is het zorgstelsel te ingewikkeld geworden”;
* “De vraag is of het grondwettelijke recht op gezondheidszorg nog waar te maken is in het huidige stelsel en het antwoord lijkt nee te zijn.” ;
* “We nemen dan ook afstand van de zin in het coalitieakkoord dat het stelsel niet ter discussie staat. Wat ons betreft staat het stelsel wel ter discussie. Dit is nodig om cruciale veranderingen aan te brengen.” ;
* “De raad hekelt de “detailwetgeving” over kwaliteit “;
* “VWS zou een gezamenlijke zorgplicht moeten instellen voor gemeenten en zorgverzekeraars, aldus RVS in het advies. Ze maken dan op regionaal niveau inkoopafspraken voor delen van de wmo en Wlz. De raad wil het toezicht op het kartelverbod bij de ACM weg te halen, net als onderdelen van de ggz, eerstelijnszorg en acute zorg. Bedoeling is dat ondersteuning en zorg voor thuiswonenden ouderen niet meer in drie domeinen wordt georganiseerd. “De Wlz blijft alleen behouden voor de gehandicaptenzorg.”
RVS: “De prikkels staan verkeerd, wetten sluiten lang niet altijd op elkaar aan en werken vanuit verschillende, soms conflicterende mensbeelden.”
* “Een simpeler zorgsysteem vermindert de bureaucratie: meer meerjarencontracten, één leidende zorgverzekeraar die de contracteringsgesprekken met een vertegenwoordigende gemeente doet en twee in plaats van drie wetten. ” ;
* “Belangrijke verantwoordelijkheid is dat de rijksoverheid de regie opvoert en het voortouw neemt. Dit om te voorkomen dat we straks echt totaal vastlopen.”
Geen woord Chinees. Overduidelijk. Niet mis te verstaan.
Ik verheug mij dus op de reacties van economen, adviseurs, managers, zorgjournalisten, en ga maar door.
Een inhoudelijke discussie is namelijk altijd welkom.
Maar het hoeft niet;
Doe vooral niets wat niet goed voelt.