“In de praktijk voelt men al dagelijks dat steeds meer ouderen ondersteuning en zorg nodig hebben”, zei staatssecretaris Nicki Pouw-Verweij bij de ondertekening. “Uiteindelijk draait het erom dat mensen op een waardige manier ouder kunnen worden. Kwaliteit van bestaan staat daarbij centraal. We zorgen ervoor dat verzorgend personeel zich kan richten op de daadwerkelijke ondersteuning en zorg voor ouderen die dat het hardste nodig hebben. Ik kijk ernaar uit om samen de uitvoering op te pakken.”
Administratietijd
Eén van de doelen van het HLO is om de administratietijd flink terug te brengen. Nu wordt één op de drie zorguren in het verpleeghuis besteed aan administratie. Het doel is om dit in 2030 teruggebracht te hebben naar eén op de vijf.
Dit staat er in het Hoofdlijnenakkoord Ouderenzorg
Het akkoord is op 10 juli ondertekend door de volgende organisaties: ActiZ, LOC Waardevolle zorg, Patiëntenfederatie Nederland, Seniorencoalitie, Verenso, Zorgthuisnl, Zorgverzekeraars Nederland. Sociaal Werk Nederland, V&VN en de VNG, steunen de richting van het HLO en het samenhangende pakket aan inhoudelijke en financiële afspraken. Deze organisaties leggen het HLO in samenhang met het onderhandelaarsakkoord AZWA met een positief advies voor aan hun achterbannen.
MantelzorgNL maakte bekend het HLO niet te ondertekenen. Door de opnametoets die wordt ingevoerd voor verpleeghuisplekken, neemt de druk op mantelzorgers teveel toe, zegt de belangenvereniging.
De ” beleidsimpactanalyse ” ( proest) van KPMG – nota bene in opdracht van VWS – laat niets aan de verbeelding over:
*Het draait om fte-besparing, niet om mensen.
De taal van zorg is overgenomen door spreadsheet-analisten die ‘arbeidsbesparingsscenario’s’ uitrekenen alsof het om productielijnen in een distributiecentrum gaat.
Reablement? HLO?
In de praktijk betekent het: ouderen moeten het zelf maar uitzoeken, tenzij ze ten onder gaan.
Professionele zorg wordt vervangen door “informele netwerken” – newspeak voor mantelzorgers die steeds verder worden uitgeknepen.
( Ironie: juist die essentiele mantelzorgers hebben hier – VOLKOMEN terecht- geen zin in! ) .
De staat trekt zich terug en schuift de zorg af op familie, buren, vrijwilligers en digitale tools, zoals de pratende bloempot, of een ” tool” die bepaalt over de volgepoepte luier toe is aan vervanging ja of nee.
Zorg wordt herleid tot een restproduct, slechts toe te dienen als de sociale omgeving volledig faalt.
En wie staat aan het roer van deze operatie? Niet de zorgverleners. Niet de ouderen.
Wel: consultancyfirma’s als KPMG, die beleidstaal fabriceren in termen van doorbraakdoelen, adoptiesnelheid, implementatiebarrières en – het ultieme eufemisme – “passende zorg”.
Hun analyses zijn doordrenkt van voorwaarden, onzekerheden en scenario’s, maar één ding staat vast: de collectieve verantwoordelijkheid voor ouderenzorg wordt systematisch afgebouwd.