Minister Fleur Agema tijdens de Zorgtop waar zij het nieuwe platform Afwenden Arbeidsmarkttekort presenteerde. Foto: ANP JEROEN JUMELET
Volgens de huidige schatting is er nu al een tekort van 66.500 medewerkers in de zorg en zal dit groeien naar 266.000 mensen in 2034.
Zorgtop
Platform Afwenden Arbeidsmarkttekort heet het initiatief dat maandag tijdens een ‘Zorgtop’ werd gelanceerd om dit tegen te gaan. Doel is om zorgmedewerkers te inspireren en van elkaar te leren.
Onderdeel van het initiatief is bijvoorbeeld de administratietijd verlagen, iets waar Agema al langer op hamert. “En niet alleen via AI, zoals veel mensen denken dat ik denk”, voegde de minister toe. “Hoewel het wel een revolutionaire technologie is.”
Digitale zorg
Ook haalt de minister aan dat zorgmedewerkers te vaak worden ingezet in situaties waar dat niet of veel minder nodig is; zij wil meer inzetten op digitale en hybride zorg. Een ander onderdeel is zorgcoördinatie en samenwerken met mantelzorgers.
Verder moet het “vakmanschap” in de zorg worden vergroot. Werken in de zorg moet aantrekkelijk zijn voor medewerkers met zeggenschap en invloed op hun werk. “Grotere contracten” worden aangehaald, maar ook het Buurtzorg-model.
Op een voetstuk
In totaal worden ruim dertig projecten op een voetstuk gezet via het platform. Andere voorbeelden zijn vvt-instelling Thebe, die vaste medewerkers wist over te halen om meer uren te werken, zorgrobot Tessa en AI Triage bij Huisartsen Coöperatie West-Brabant.
Ik heb alle artikelen en aangedragen oplossingen doorgelezen. Nergens wordt het echte probleem van dit personeelstekort benoemd. Dit zijn namelijk de achterblijvende arbeidsvoorwaarden in vergelijking met andere sectoren. Het lijkt wel alsof dit probleem vakkundig niet wordt benoemd. Ik zie niet in hoe AI, robots en slimmere inzet van personeel het voor de zorgprofessional zelf aantrekkelijker gaan maken. Dit gaat de eventuele medewerkers van de toekomst niet over de streep trekken. Huidige medewerkers ook niet behouden.
Het bruto salaris is een belangrijk punt. De middengroepen in de zorg, waar de grootste tekorten zijn, FWG 35 t/m 65, lopen 6-9 procent achter op andere publieke sectoren en de markt. Maar het is meer dan salaris alleen. De eigen pensioensafdracht is hoger, 12,9 t.o.v. 8,1 van bijv. het ABP. Ironisch genoeg is dit bij veel zorgverzekeraars maar 2%. Je hebt minimale vakantieuren (zeker wanneer keuzebudgetten meegenomen worden komt zorgpersoneel er slecht vanaf). Matigere regelingen voor ouderschapsverlof. Hogere werkdruk. Bijna geen mogelijkheid om thuis te werken, vooral in de directe patientzorg. Niet eens maximaal onbelaste omkostenvergoeding, laat staan een leaseauto. Beperkte doorgroeimogelijkheden. En zo maar door.
Jeugd die straks een studie moet gaan kiezen ziet dit ook. Deze denken vervolgens van: Hier pas ik voor. Ze klappen liever de laptop open nadat ze om 8 uur zijn opgestaan en eerst een kop koffie hebben gedronken. Daarna gaan ze tegen 12 uur een keer naar kantoor toe in hun stekkerauto. Verdienen hier nog veel meer mee ook. Ik kan ze geen ongelijk geven. Het aantal aanmeldingen voor zorgopleidingen (HBO en MBO) is dan ook de afgelopen 5 jaar met minimaal een kwart gedaald.
Het feit dat er weer eens in andere oplossingen wordt gedacht dan de zorgprofessional eerlijk belonen en eerlijke arbeidsomstandigheden te bieden is de zoveelste bevestiging van de middelvinger naar mensen waartegen geroepen wordt dat ze voor de sector behouden moeten blijven.
Er zal echt een cultuuromslag moet komen, niet over maar vooral naar de zorgprofessional toe. Anders gaan er nu vanzelfsprekende zorghandelingen in de toekomst gewoon niet meer gebeuren.
Zie ook hier:
https://duurzamezorg.jimdofree.com/2025/06/02/muddling-through-met-een-glimlach-waarom-agema-s-zorgplatform-geen-oplossing-biedt/