Zowel patiënten als hulpverleners zijn ontevreden over de zorg voor patiënten die zichzelf beschadigen. Dat blijkt uit onderzoek van VUmc en Palier.
Verpleegkundige en onderzoekster Nienke Kool promoveert op 12 januari. Zij pleit voor professionalisering van de hulpverlening.
Gekleineerd
Kool toont in haar onderzoek aan dat patiënten regelmatig een negatieve houding van hulpverleners ervaren, waardoor zij zich afgewezen en gekleineerd voelen. En hulpverleners blijken te twijfelen over hun kennis en kunde in de zorg voor zelfbeschadigende patiënten, zij voelen zich onbekwaam en incompetent. Het gevolg is dat er geen goede professionele relatie ontstaat tussen patiënt en hulpverlener en er geen goede zorg wordt geleverd.
Trainingsprogramma
Kool onderzocht of een trainingsprogramma, gericht op het verbeteren van de communicatie met patiënten over zelfbeschadigend gedrag, leidt tot een positievere houding van hulpverleners. Zij vond dat dit leidde tot een positievere houding van hulpverleners.
Verstoorde emoties
Zelfbeschadiging komt voor bij allerlei mensen: jongeren en adolescenten, ouderen, mensen met een verstandelijke beperking en mensen met een psychiatrische aandoening. Het is een teken van verstoorde emoties ten gevolge van moeilijk te hanteren problemen in iemands leven. Het gaat om gedrag dat jaren kan blijven voortbestaan en soms zelfs nooit stopt. Kool concentreerde haar onderzoek op de groep patiënten die in behandeling is in de geestelijke gezondheidszorg.