Wie wast mijn billen als ik oud en bibberig ben? Of zullen de handen schaars en de euro’s net als de zorg zijn verdampt? In het Nederland van 2030 wordt het dringen in mijn cohort voorspelt het SCP.
Met 1,6 miljoen gebrekkigen en gestoorden zullen we goed zijn voor 25 miljard euro’s zorg. En dat valt nog mee, schrijven de auteurs van het VeVeRa-IV rapport met een grandioos gevoel voor understatements. Hoe reageer je daar nu op als gewone ziel?
Het zal me worst zijn
Eerlijk is eerlijk. Nu nog denk ik te vaak hardnekkig: het zal mijn tijd wel duren. Ziekte en gedoe zijn nog niet eens stipjes aan de horizon. Wat nou boodschappen, sokken aantrekken, doorligwonden. Dat was toch de sores van mijn ouders? En toch: broers van mij, hun aderen zijn al gestentst. De bètablokkers worden bij kiloknallers gescoord. Een leeftijdgenoot verhuist naar een appartement zonder trappen en het rondje gezondheid is ongemerkt in menig conversatie geslopen.
Ik red me wel
Gelukkig, het SCP biedt hoop. Wij, rijken en geleerden, wij doen het top! We leven langer en zijn gezonder. Klopt dat? vraag ik me ongerust af. Twee stuks fruit. Check: eet ik. 20 minuten beweging. Check: doe ik. Niet roken. Alles in Ordnung. Nu nog de preventie opstarten. Ik word 55: de hoogste tijd. Nieren, prostaat, ogen, oren, vaten, onderwerp alles aan de strengste audits! Verplicht me tot die APK van het gezonde leven! Doe het dokter, en zet fier het scalpel in alles wat ongeoorloofd woekert en ettert. Nu gesneden, straks tevreden.
En ík beloof plechtig, dat ik uiteraard elk klysma en infuus te zijner tijd uit de overwaarde van mijn huis zal betalen. Geld zat, zeker tegen die tijd. Ja, professor Schnabel van het SCP weet dat alle beetjes helpen.
Het CDA helpt me de winter door
En als het echt niet meer kan, als ik met mijn neus in de vla hang, dan hebben we het CDA toch nog. Die zal de grootste partij van Nederland zijn. De sluimerende onderstroom van het electoraat dat de gemeenschap – de civil society – omarmt heeft haar terug gedreven naar het radicale centrum van de macht. Herzuilde informele zorgbrigades zullen voor mij klaar staan. Niet de zorgverzekeraars, niet de overheid of de gemeenten zijn dan de key players maar het maatschappelijke middenveld. Als vanouds.
Dan hebben we Drion nog
Dan, als toch, ondanks preventie en gemeenschap, de luier van nattigheid te lang schuurt omdat het geld op is en de goede intenties overbelast zijn, als de geur van ouderdom de neus dagenlang treitert, de eenzaamheid adembenemend stil is en de herinneringen zijn verbleekt, geef me dan maar die Goede Pil, dat vertrouwde kleinood dat zorg en inzet bespaart, de metgezel van ieder die de ander niet tot last wil zijn. Want oud en ziek mag je worden maar niet tot elke prijs.