Vorige week mocht ik de minister van OCenW, mevrouw Van Bijsterveldt op werkbezoek ontvangen. Met oprechte betrokkenheid ging zij in gesprek met enkele van onze (zorg)leerlingen en met ouders over de gevolgen van de bezuinigingsplannen binnen het speciaal onderwijs. Met eigen ogen kon ze aanschouwen hoe speciaal ons onderwijs voor dove kinderen en kinderen met ernstige spraaktaalstoornissen is en waarom het onverantwoord is om het mes hier zo rigoureus in te zetten.
Uitstel bezuinigingen
Aangenaam verrast waren mijn collega’s en ik toen de minister twee dagen later – mede onder druk van de SGP, die meer en meer een sleutelrol lijkt te gaan vervullen in mensgerichte dossiers – aangaf de bezuinigingen binnen het onderwijs met een jaar uit te stellen. Is dit die ene zwaluw die het begin aankondigt van een mooie lente?
Andere invulling
Maar uitstel van het wetsvoorstel zegt ons nog niets, of zoals we allemaal weten één zwaluw maakt geen lente. Het massieve verzet vanuit de maatschappij was namelijk niet gericht op uitstel van de bezuinigingen, maar op een andere invulling van deze bezuinigingen. Ik, mijn collega’s en duizenden mensen uit het onderwijsveld zullen dan ook blijven strijden voor een andere verdeling van deze bezuinigingen. Ons doel: het behoud van expertise voor zeer kwetsbare (zorg)leerlingen.
Handreiking
Hier hebben we dus meer zwaluwen voor nodig. Misschien dat ze uitvliegen vanuit een ander ministerie, namelijk VWS? De staatssecretaris van dit ministerie lijkt nu in ieder geval een echt begin te maken met het uitbannen van bureaucratie. Vanaf 17 april is het voor een aantal functies en leeftijdpopulaties binnen de AWBZ niet meer nodig een indicatie aan te vragen bij het CIZ. Het wordt (weer) de verantwoordelijkheid van de instelling om hier op professionele wijze invulling aan te geven. Hiermee laat deze staatssecretaris medewerkers in de zorg weer aan hun kerntaken werken waardoor meer tijd gecreëerd wordt voor primaire zorg. Ik juich dit vertrouwen van harte toe en vind dan ook dat wij, als zorgorganisaties, deze handreiking aan moeten nemen door te laten zien dat (langdurende) zorg heel goed kan worden verleend door professionals met zoveel mogelijk eigen regelruimte rond de cliënt. Zonder dat die ruimte wordt omgezet in meer volume dan budgettair beschikbaar wordt gesteld. Want naast het gestelde vertrouwen (high trust) geldt dat het schaden hiervan leidt tot negatieve bijstelling (high penalty). Als we dit overleg met de staatssecretaris constructief voort kunnen zetten, in het belang van de cliënt en van zorgverleners gaan er wellicht nog veel meer zwaluwen vliegen en kan het nog een mooie zomer worden.