De vlag kan uit, maar wel op halfstok. Het landelijk EPD is terecht gesneuveld in de Eerste Kamer. Tien jaar arbeid en 300 miljoen zijn voor noppes door het afvoerputje van de verspillende overheid gestroomd. Niets nieuws onder de zon trouwens. De meeste ICT-projecten sneuvelen. Laat dat een troost voor de zorgbestuurders.
Nieuwsgierige aagjes
Al jaren is er kritiek op het EPD geuit: privacygevoelig, bron van fouten, misplaatste zekerheid. Vooral nieuwsgierig personeel kunnen hun ogen niet voldoende afhouden van e-dossiers waar ze niets te zoeken hebben en de systemen beletten hen dat onvoldoende. Ondanks alle kritiek moesten en zouden de zorgbewindvoerders ermee doorgaan gesteund door de groupies van de koepel van patiëntenorganisaties. Groenlinks sprak in de Senaat van ‘lemmingenwetgeving’: ondanks alle bezwaren toch maar doordraven.
Door rood licht
Ik hoor nog de juichende vreugdekreetjes van Klink (wie was dat ook alweer?) toen de flyers in de bus vielen over het EPD. Ik moest nog zelf de brief op de bus doen om te opt-outen. Zo werkt de betuttelende en bemoeizuchtige overheid: je moet je best doen om vrij te zijn. Klink was volstrekt voorbarig natuurlijk en er werd ook al voor gewaarschuwd. Maar ja, welke bestuurder is er niet door rood licht gereden?
Ook de laatste strohalmen van Schippers mochten niet meer baten. Opeens konden de burgers wel opt-innen en zou er wel toegang komen voor de patiënten tot hun gegevens. En het EPD zou bepekt worden tot gegeven s over het medicijngebruik. Te laat.
Polderend EPD
De ICT in de zorg gaat verder, natuurlijk, op zijn polders. Kleine netwerkjes zullen worden uitgebouwd. De receptjes van mijn huisarts zullen naar mijn apotheker gaan en het ziekenhuis zal erbuiten staan. Dat heeft zo zijn eigen sores. Maar of die lokale netwerkjes qua privacy beter zijn geregeld, ik betwijfel het.
Hoelang zal het duren voordat ik als patiënt thuis mijn eigen lokale medische dossier kan raadplegen en kan zien wie er wanneer in heeft zitten snuffelen? Ik vraag me af of ik het nog zal meemaken. Sinds we grootverbruiker van het medische systeem zijn weet ik wel één ding heel goed: de beste check van medische informatie is niet de apotheker, niet de dokter of een toekomstig web-based EPD 2.0. De beste informant is degene die de ziekte aangaat: de patiënt.
Nu zitten we met de gebakken peren. Geld weg, ambitie weg en vooral ook vertrouwen weg, opnieuw. Laat de overheid niet met de zoveelste totale-innovatie-in-de-zorg komen aandraven. We zullen bulderend van de lach er in Huize Schrijvers nota van nemen.