Ik meende het toch echt gehoord te hebben: “De zorg is natuurlijk geen markt”. Uit de mond van onze minister van VWS nog wel, net na de start van het nieuwe kabinet. Was het een droom? Het was in ieder geval bedrog, want bij gebrek aan echte oplossingen is de marktretoriek weer helemaal terug.
Onuitvoerbaar
Het B-segment wordt daartoe weer eens uitgebreid. Het wachten is dit keer op de invoering van DOT. Dat gaat echter niet door omdat het technisch te ingewikkeld en praktisch onuitvoerbaar is. Bovendien heeft “de deal” met de medisch specialisten de stekker helemaal uit de DOT’s getrokken. Maar die deal gaat ook niet door, dus er gebeurt gewoon helemaal niets. Politiek gezien wel zo veilig.
Concurreren?
Maarten Rook wil dat ziekenhuizen veel beter gaan samenwerken. Is ook beter voor de patiënten, de kwaliteit en zelfs de doelmatigheid. Henk Don van de Nederlandse Mededingingsautoriteit (NMa) wil juist dat ziekenhuizen gaan concurreren. Dat was door toedoen van de NMa in Zeeland een groot “succes”. De verzekeraars willen niet dat er in Limburg wordt geconcurreerd. Dat kost volgens hen teveel geld, want je moet immers meer ziekenhuizen in de lucht houden. Rienk Goodijk vindt dat het slecht gaat, omdat de governance niet goed geregeld is. Door dat te vinden kun je overigens wel mooi hoogleraar in Tilburg worden.
Incoherent
Wat al deze problemen met elkaar verbindt is het ontbreken van een consistente visie; zijn we in de zorg nu een markt of juist niet, is de overheid de baas, of de patiënten, of (ik moet er even helemaal niet aan denken) de verzekeraars? Zolang je die vragen niet beantwoordt, blijft het tobben en dat kost een hoop geld. Dus in plaats van een hoogleraar in de governance moet er een hoogleraar politicologie komen. Deze moet maar eens uitzoeken waarom het de politiek niet meer lukt een visie te ontwikkelen, laat staan er eentje uit te rollen. Zelfs het beleid van Wilders rond hoofddoekjes is incoherent en inconsistent.
Eenvoudig stickie
In plaats van het bespreken van problemen kom ik daarom zelf maar eens met een oplossing. Want als het zo doorgaat, gaat het landelijk Elektronisch Patiënten Dossier (EPD) straks ook nog niet door. Een verwarrende naam omdat het landelijk EPD geen patiëntendossier is, maar “iets” met medicatiegegevens doet. Het landelijk EPD wordt om de verwarring weg te nemen ook wel Landelijk Schakelpunt (LSP) genoemd. Het verbindt alle bestanden waar mogelijk medicatiegegevens van een patiënt in zijn opgeslagen en maakt die voor vele zorgverleners toegankelijk. Een nachtmerrie voor iedereen die iets van ICT-koppelingen en autorisatie afweet. In 1990 werkte ik in een ziekenhuis aan een eenvoudig elektronisch patiëntendossier. Onze volgende stap was het gebruik van pasjes als dataopslag. De leverancier meldde ons toen dat daar echter maar 80 KB op kon. Dat is ongeveer de hoeveelheid tekst van deze blog tot hier. Dat was net te weinig voor een beetje medicatielijst. Na de KB’s kwamen de MB’s en na de MB’s kwamen de GB’s en daarna zelfs de TB’s. Dus geef de patiënt geen LSP maar een USB met veel GB’s. Daar past de medicatie en desnoods het hele EPD makkelijk op. Super eenvoudig, klein beetje sofware ontwikkelen, pincode erop en morgen invoeren. De beste verbetering van de patiëntveiligheid in 2011.
Verbieden
Ik wil er ook graag wat voor terug. Daarvoor is de hulp nodig van minister Verhagen. Maar ja, die kan zelf wel wat hulp gebruiken, want dieper kan het CDA niet zakken en groter kan de leiderschapscrisis niet worden. Het Limburgse onderonsje met Wilders is Verhagen overigens terecht noodlottig geworden. De echte oplossing is natuurlijk dat we Limburg weer terug geven aan België. De politieke stabiliteit in beide landen zal daardoor aanmerkelijk toenemen. De doodsteek voor het leiderschap van Verhagen werd vorige week gegeven door partijgenoot Hillen. Hij vond Verhagen best wel een goede leider: aimabel en zelfs studentikoos. En wij zien het natuurlijk allemaal verkeerd. Dodelijk, zulke “vrienden”. Daarom bied ik Verhagen als minister van economische zaken graag de mogelijkheid om zelf zijn leiderschap ondubbelzinnig op de kaart te zetten en wel als volgt: kan het software-leveranciers in de zorg per direct verboden worden om het maken van koppelingen tussen systemen van verschillende leveranciers te frustreren en te blokkeren? Liefst met flinke boetes. Het leidt namelijk binnen instellingen tot gevaarlijk toestanden vooral als het gaat om, u raadt het al, medicatiegegevens.