Cyberaanvallen, vogelgriep, klimaatveranderingen, vluchtelingenstromen, tsunami’s, AIDS, het gebeurt en het overkomt ons zonder dat we ons erop voor kunnen bereiden, of toch wel? Is het toeval of ook een gevolg van eigenbelang vooropstellen, korte termijn investeren, overconsumptie, maakbaarheidsgedachten en het onterecht ‘wanen in veiligheid’ en schijncontrole?
Waarschuwingen om afstand te houden, zoeken naar een modus om thuis te werken en een continue stroom aan coronanieuws overspoelen ons op dit moment. Binnen enkele weken ontstaat er wereldwijd financiële ademnood en een acute overlevingsstand, in onfortuinlijke gevallen zelfs letterlijk. Helaas komt ieder land, iedere organisatie en individu er nu achter dat er onvoldoende structuur en reserves zijn om op terug te vallen. Laat staan dat we tijd vinden om onze krachten te verenigen, verdergaand dan boodschappen voor elkaar doen.
Crisis: impact op bedrijfsvoering in de zorg
Hoewel de coronacrisis ons opslokt en alle prioriteit moet krijgen is het ook noodzakelijk om verder te kijken. De keiharde ingrepen die nodig zijn om mensenlevens te redden en onze economische schade op te vangen hadden, als we nu al een beetje terugkijken, voorkomen kunnen worden. Door bijvoorbeeld geen vleermuizen te verhandelen op dierenmarkten misschien, of door veel eerder aan de slag te gaan met de waarschuwingen van virologen en wellicht ook meer te investeren in virologisch onderzoek. De prijs die we nu betalen is ongekend hoog: duizenden slachtoffers, sociale distantie en economische terugval. Laten we de opbrengsten van deze crisis in de vorm vanuit nood geboren geleerde lessen, vasthouden. Jaap Goudsmit – hoogleraar virologie- maakte in het programma Buitenhof op 29 maart jl. een vergelijking met de Deltawerken die voortkwamen uit de watersnoodramp in 1953. De miljarden en mensen die nu blijvend vrijgemaakt worden om onze bescherming tegen water te borgen, stelt niemand ter discussie.
Alle genomen crisismaatregelen zouden een blijvend onderdeel van onze samenleving moeten worden om ons te beschermen tegen impactvolle gebeurtenissen. Zoals Rutte benadrukte in zijn recente persconferentie; “wij leven in Nederland in een volwassen democratie”. Laten we leren van deze crisistijd en ervoor zorgen dat we in onze volwassen democratie niet ter plekke het wiel moeten uitvinden en veelal ad-hoc acteren maar leven en handelen vanuit de visie, daadkracht, saamhorigheid en veerkracht die we nu ontwikkelen. Laten we in de toekomst vertrouwen op onze crisisvolwassenheid.
Itske Lindhout, programmadirecteur, werkzaam bij Cure4.
Caroline Bogchelman, consultant bij Cure4
Niet de vleermuis, maar het gedrag van mensen is de grootste bedreiging voor de toekomst van de aarde.