Eerder sloten CZ en GGz Breburg een duurzame coalitie, een langdurige vorm van samenwerking waarmee de zorgverzekeraar samen met zorgaanbieders de zorg wil verbeteren. Een van de hoofdlijnen is wachtlijstverkorting.
Lees ook op Zorgvisie: Zo gaan Mentale Gezondheidscentra de ggz-wachtlijsten snoeien
Verkennend gesprek
GGz Breburg pakt de wachtlijsten aan door een aantal Mentale Gezondheidscentra op te richten. Cliënten die door hun huisarts met een vermoeden van psychische klachten worden doorverwezen, krijgen daar eerst een verkennend gesprek om in te schatten wat voor hen de best passende hulp is. Zo’n 25 procent van de mensen blijkt beter geholpen op een andere manier dan ggz. De Mentale Gezondheidscentra van GGz Breburg – nu vijf en uiteindelijk negen – werken over domeinen heen, samen met het sociale domein en de eerstelijnszorg om binnen een week iemand gezien en gesproken te hebben. “Niet alleen komt er daardoor een eind aan de wachtlijsten, ook wordt de beschikbare ggz-behandelcapaciteit dan daadwerkelijk benut voor mensen die niet op een andere manier geholpen kunnen worden”, aldus CZ.
Omzetplafond
Voor deze innovatieve aanpak moesten zowel CZ als GGz Breburg het vergoeden op basis van geleverde zorg loslaten. In plaats daarvan spraken ze een omzetplafond af. Blijft Breburg daar onder, dan deelt het met CZ wat is bespaard. Komt Breburg hoger uit, dan draagt CZ de helft daarvan bij. Niet het aantal behandelingen telt, maar vooral de mate waarin de wachtlijsten worden teruggedrongen.
Even een paar opmerkingen;
De aanname dat 25% beter buiten de GGZ geholpen kan worden lijkt onwaarschijnlijk. Dat betekent dat de huisarts en/of POH een verkeerde inschatting gemaakt zou hebben en ook de behandelaar (psycholoog) een onjuiste diagnose zou stellen.
Ook rijst de vraag wat beter is en voor wie op korte en langere termijn?
Welke andere partij in het zorgveld zou die 25% moeten gaan helpen en wie gaat dat dan betalen? Die partij en dat budget is er natuurlijk niet wat in de praktijk betekent dat deze mensen, met serieuze problemen, niet geholpen worden.
Het belonen van een GGZ praktijk om minder zorg te leveren en de winst dan te delen is pervers en gaat te koste van de cliënt/patiënt. Lijkt mij een goede reden geen verzekering bij CZ af te sluiten.
NB;
CZ biedt nog wel een restitutiepolis aan (zorg keuze polis) echter er is wel vooraf een machtiging nodig als zorg bij een niet gecontracteerde GGz zorgverlener wordt afgenomen. Je zou als cliënt/patiënt met deze restitutie polis bij CZ dan kunnen kiezen om b.v. niet met GGzBreburg in zee te gaan echter je moet dan afwachten of je bij een andere zorgverlener volledige vergoeding krijgt. Dan rijst de vraag waarom er extra betaald moet worden voor een restitutiepolis als geen garantie gegeven wordt op vrije artsen keuze binnen de GGZ? -> Client betaald meer, mag dan wellicht toch niet kiezen en loopt vervolgens 25% kans niet behandeld binnen de GGz te worden als cliënt naar GGzBreburg wordt verwezen.
De Mentale Gezondheidscentra vormen wellicht ook juridisch m.b.t. aansprakelijkheid en zorgplicht een risico voor de zorgaanbieder. Stel dat een client door de huisarts wordt gezien, er volgen een paar gesprekken met de POHer en er wordt vervolgens besloten om client door te verwijzen naar de GGZ. Deze client komt in het “mentale gezondheidscentra” binnen en de casus wordt opnieuw bekeken. De uitkomst is dat client bij de 25% behoord en niet behandeld wordt binnen de GGZ. Dit blijkt helaas niet de juiste keus te zijn geweest en de client pleegt suïcide. De nabestaanden starten een zaak tegen het “mentale gezondheidscentra” waar besloten is om de doorverwijzing van de huisarts te negeren en niet binnen de GGz te diagnostiseren en vervolgens behandelen. Er zou betoogd kunnen worden dat het “mentale gezondheidscentra” omwille van winstoptimalisering dan wel wachtlijstverkorting, gedreven door afspraken met de zorgverzekeraar, zorg onthouden heeft met de dood tot gevolg.
Ik zie Mentale Gezondheidscentra als ongewenst, een bureaucratische extra stap en als risicovolle ontwikkeling voor client en zorgverlener.