Redenen daarvoor zijn onder andere tijdgebrek, gebrek aan kennis en praktische knelpunten in samenwerking. Het Trimbos-instituut en samenwerkingspartners onderzochten drie gespreksmodellen voor deze brede gespreksvoering.
Het brede gesprek
Het brede gesprek is een gespreksvorm waarbij huisartsen en POH’s niet alleen kijken naar klachten en symptomen van een patiënt, maar naar de hele situatie. Dus ook iemands leefomstandigheden. De focus gaat van ‘Wat gaat er niet goed?’ naar ‘Wat kan er wel?’. Daardoor verschuift de aandacht naar eigen regie, veerkracht en zingeving van de patiënt. De patiënt besluit samen met de arts wat een goede vervolgstap is om de klacht op te lossen.
Er zijn drie gesprekmodellen voor het brede gesprek onderzocht. Uit het onderzoek blijkt dat deze modellen huisartsen en POH’s helpen om het brede gesprek te voeren. Zij ervaren de gesprekken aan de hand van de modellen als verrijkend. Ook patiënten voelen zich meer gehoord.
Uitdagingen in de praktijk
Het breder kijken naar gezondheidsklachten is niet nieuw voor professionals. Toch ervaren zij uitdagingen in de praktijk, zoals het realiseren van gezamenlijke besluitvorming, het vergroten van eigenaarschap bij de patiënt, en het niet per se tot een concrete oplossing hoeven te komen. De gespreksmodellen bieden hier ondersteuning voor, op voorwaarde dat ze juist gebruikt worden.
Aanbevelingen
Meer aandacht in het werkveld voor de relatie tussen professional en patiënt bij het persoonsgericht werken, een duidelijke rolverdeling tussen huisartsen, POH’s en het sociaal domein en meer aandacht in de opleiding van huisartsen en POH’s voor persoonsgericht werken zijn de aanbevelingen die het Trimbos doet. Ook verbetering van de samenwerking tussen huisartsenzorg en sociaal domein en meer onderzoek naar de opbrengsten van brede gesprekvoering blijven aandachtspunten.
Dat je huisarts jou goed zou kennen is een fabel. Bij wie je op consult komt is steeds weer wisselend.
In de vijftiger jaren bestonden er ‘Balint’ groepen, in de zeventiger jaren werkte prof. Frans Huygen (huisartsen geneeskunde, Nijmegen) nauw samen met de Voortgezette Opleiding van therapeuten en sociaal-psychologen. Zelf schreef ik – als eerste? – een doctoraal scriptie over de huisartsen-psychologen samenwerking in 1979. Zelf interviewde ik prof.dr. Wagener in 1996 okt Bij slecht nieuws hoort goed gesprek Arts & Auto 1996, p. 6-9; op de RUG en NIVEL werd aan spreekuur analyse gedaan… Het is kortom heel moeizaam om huisartsen anders te laten functioneren, als zij ook door personeelsgebrek en financieringstekorten blijkbaar niet meer dan 5 minuten gesprekken krijgen vergoed van verzekeraars! drs. Lucas van der Hoeven (freelance journalist gezondheidszorg – http://www.cbsm.nl ) .