Wijkverpleegkundigen denken dat het risico bestaat dat de cliënt een infectie oploopt, dat er brandgevaar is of dat de werkomgeving voor henzelf niet veilig is. Daarnaast geven ze aan dat ze terughoudend zijn met ingrijpen en niet altijd goed weten wat de juiste manier van handelen is. Betere ondersteuning van deze professionals en samenwerkingsafspraken tussen organisaties in de zorg en het sociale domein kunnen deze knelpunten verminderen, concludeert Nivel.
Als verpleegkundigen en verzorgenden in een woning komen die ernstig vervuild is, vragen zij bijvoorbeeld aan een cliënt die gedoucht wil worden om de doucheruimte leeg te ruimen of om te zorgen voor schone handdoeken. En als zij een wond gaan verzorgen vragen ze om een schoon werkveld, zodat de kans op infecties zo klein mogelijk is.
Lang wachten
Maar als de cliënt niet aan deze vraag voldoet, blijken wijkverpleegkundigen lang te wachten met het betrekken van andere professionals bij het probleem. Vaak is niet bekend welke andere professionals bij de cliënt betrokken zijn of welke hulp zij zouden kunnen bieden. Daarnaast bestaat de angst dat het inroepen van andere professionals ten koste gaat van de vertrouwensrelatie die zij hebben met de cliënt. Ten slotte geven de geïnterviewde verpleegkundigen en verzorgenden aan dat zij de privacy van de cliënt willen beschermen.
Uit het onderzoek blijkt dat de wijkverpleging gebaat is bij een helder organisatiebeleid. Hierbij valt te denken aan het opstellen van een procedure met te doorlopen stappen en hulpmiddelen om de aard en ernst van de vervuiling in kaart te brengen. Mogelijk kunnen wijkverpleegkundigen een deskundige consulteren, meer kennisaanbod over de mogelijke oorzaken van vervuiling verwerven en meer vaardigheden aangeleerd krijgen.
Hans Buijing
Het zou goed zijn om te bezien hoe dit samenhangt met de afschaling van aantal uren huishoudelijke hulp die de gemeenten sinds de decentralisatie hebben doorgevoerd, waardoor ouderen nu vaak significant minder uren huishoudelijke hulp hebben dan voorheen. Overigens hebben ook vele duizenden ouderen via bezwaar en beroepsprocedures, vaak tot aan de bestuursrechter aan toe, bezwaar gemaakt tegen deze afschaling. Het overgrote deel van die procedures zijn door de gedupeerde burgers gewonnen, maar gemeenten beschouwen het telkens als incidenten en weigeren hun beleid daarop aan te passen.
wulf@mede-menszijn.nl
Helemaal mee eens. De wijkverpleegkundige werkt vanuit de zorgverzekeringswet. Het schot naar de WMO c.q. tegenstribbelende gemeenten zou geslecht moeten worden. Kennis van de wijkverpleegkundige vergroten in wat gedaan kan worden bij zo’n vuil ongezond huis en het te begrijpen? Gemeente bellen en nog dezelfde week schoonmaken. Houden die de boot weer af met hun befaamde kreet over ‘zelfredzaamheid’? We moeten ons er maar eens bij neerleggen dat een klein deel van onze medemensen nooit zelfredzaam (meer) kunnen worden, dus bemoeizorg moeten krijgen om niet te verrekken.