Een stapel stenen

Deze column verscheen in Skipr Quarterly met het thema ‘Stenen’.

Toegegeven, het had empathischer gekund, maar had hij ongelijk? In ons stelsel ligt de verantwoordelijkheid voor de beschikbaarheid en toegankelijkheid van goede zorg bij concurrerende zorgverzekeraars. De minister heeft zich niet met individuele aanbieders te bemoeien. Ik ben altijd een groot fan van gereguleerde concurrentie in de zorg geweest, maar juist met die stapels stenen (en de bijbehorende techniek) hebben concurrerende zorgverzekeraars een probleem. Er zijn grote investeringen mee gemoeid. Zeker als het om specifieke kritische of dure functies gaat is er coördinatie nodig – de bouw van vier centra voor protonentherapie, waarover verzekeraars van de mededingingsautoriteit de plannen niet mochten afstemmen, is wat dat betreft een historisch dieptepunt.

Goed bewaakte burchten

In de ziekenfondstijd kenden we voor de coördinatie een systeem van regiovertegenwoordiging. Heel voorzichtig lijken we dat systeem te herontdekken. In mijn huidige regio (en ook in enkele andere regio’s) zijn de twee grootste zorgverzekeraars begonnen een ‘regiovisie’ te ontwikkelen, samen met de betrokken ziekenhuizen. Dit naar aanleiding van bouwplannen van verschillende huizen. Of dit een succesvol traject wordt, waarin grote investeringsbeslissingen maatschappelijk goed afgewogen worden, valt nog niet te zeggen. Verzekeraars zitten om visie verlegen of komen niet verder dan omzichtig te suggereren dat er misschien ergens een SEH dicht moet. Aanbieders bezien elkaar met argusogen, want ja, straks pikt de buurvrouw jouw spoedpost in. De stapels stenen zijn goed bewaakte burchten.

Grotere broek

Moeten we ons daar dan maar bij neerleggen? Wat mij betreft niet. Het is een stap in de goede richting. En hoe raar dat ook klinkt uit de mond van een ziekenhuisbestuurder: de volgende stap is wat mij betreft dat verzekeraars een grotere broek aantrekken. Het beleid rond grote investeringen afstemmen, zoals dat ten tijde van het ziekenfonds gebeurde. En bij hun regiovisie niet alleen kijken naar de ziekenhuisgebouwen, maar veel meer naar de zorgketens (de bricks van de cure, de care en vergeet niet de clicks van het virtuele of digitale zorgaanbod) binnen die regio’s.

Lees ook: Beleggers bedienen senioren onvoldoende