Tijdens het bezoek van Minister Schippers aan Shanghai gebeurde er iets opvallends. Er ontstond bij de Nederlandse delegatie enige jaloezie op het communistische systeem in China.
“We zouden een maand met z’n allen communistisch moeten worden”, werd er gegrapt. “Dan nemen we in die maand alle besluiten die genomen moeten worden en dan worden we daarna weer democratisch.”
Straffe hand
De aanleiding was een bezoek aan het Minhang district in Shanghai. Men heeft hier een EPD ontwikkeld en met straffe hand geïmplementeerd dat door alle zorgverleners in alle zorginstellingen gebruikt wordt en waar alle burgers toegang toe hebben. Er waren daarnaast nog wel een paar dingen in Minhang die tot de verbeelding spraken. Zoals een health card voor alle burgers; geef die aan een willekeurige zorgverlener en ze hebben je medische gegevens ogenblikkelijk bij de hand.
Preventiestraatje
Daarnaast zijn er preventieve health checks; twee keer per jaar kunnen bewoners een community health center inlopen en kosteloos een preventieve check laten uitvoeren. Ze worden door een preventiestraatje getrokken waar in een hoog tempo een aantal controles worden gedaan en in ‘no time’ staan ze met een volledig adviesrapport op straat. Een health educatie call center; iedere burger kan hier gratis terecht voor alle vragen op het gebied van gezondheid. En innovatieve vergoedingssystemen; er wordt zelfs geëxperimenteerd met een systeem waarbij de bonus van een dokter afhangt van de gezondheid van zijn patiënten. Kom er eens om in Nederland.
Realiteit
Maar het Minhang district is Shanghai niet en Shanghai is China niet. De realiteit voor de meeste burgers in China is vooralsnog een hele andere. Wie in China vindt dat hij naar de dokter moet, kiest er bij voorkeur voor om naar een groot derdelijns ziekenhuis te gaan. Deze ziekenhuizen worden dus overstroomd met patiënten die er maar al te vaak voor wissewasjes komen, 10.000 poliklinische bezoeken per dag is geen uitzondering. Patiënten moeten uren wachten op een consult van drie minuten. Toch blijven de patiënten komen, want ze hebben geen vertrouwen in kleinere tweedelijns ziekenhuizen en al helemaal niet in de community health centers. Bij de tweedelijns ziekenhuizen is er zelfs overcapaciteit. Eerstelijns gezondheidscentra zijn er wel, maar functioneren onvoldoende. Behalve in Shanghai, waar de huisarts ‘gate keeper’ is geworden.
Ambitieuze doelen
De Chinese overheid zit allerminst stil en er zijn ambitieuze doelen geformuleerd. Het overheidsbeleid is gericht op het versterken van de eerstelijn en men zet massief in op e-health. Shanghai is het voorbeeld en Minhang de glimmende showroom. Wie wat beter luistert, ontdekt dat de werkelijkheid ook in Minhang niet altijd is wat zij lijkt. Het idee van de health card is aardig, maar een zorgverlener heeft alleen toegang tot een dossier wanneer de patiënt er met de health card naast staat. Dat maakt alle vormen van tele-consultatie en ketenzorg bij voorbaat onmogelijk. En ja, er is weliswaar een health record waarin alle medische gegevens zijn vastgelegd maar met de vastgelegde data wordt nog weinig gedaan. Er is bijvoorbeeld geen enkele vorm van procesondersteuning.
Geen garantie
Maar de dokter die weigert om medische gegevens netjes te registreren in het EPD, krijgt gewoon geen salaris. Dat bevordert uiteraard een vlotte invoering, maar is nog geen garantie voor het optimaal benutten van een dergelijk systeem.
Laurens van der Tang,
CEO VitalHealth
Alle blogs van Laurens van der Tang tijdens het bezoek aan China:
China Health Reform: zorg voor alle Chinezen
Jaloers op China
China-delegatie geeft impuls aan revalidatiesector
China wil leren van Nederland