Het laatste zorgnieuws, eerst
Het woord ‘woningmarktcrisis’ stond op Prinsjesdag en tijdens de Algemene Politieke Beschouwingen volop in de schijnwerpers. Wat kunnen we verwachten ten aanzien van maatschappelijk vastgoed en hoe kijkt het kabinet tegen de wooncrisis en voldoende variatie rondom woningen? Rene Lolkema (HEVO) laat zijn licht schijnen op lokale oplossingen voor de woningmarkt.
Lees verder
Personeelstekorten, lage salarissen, hoge werkdruk. Bijna dagelijkse geluiden over de gezondheidszorg. De coronapandemie onderstreepte het cruciale belang van de zorgsector en het applaus was welverdiend. Nu de crisis steeds verder beteugeld lijkt te zijn, rijst de vraag: hoe verder met de sector?
Lees verder
De laatste jaren zien wij dat steeds meer kinderen en jongeren klem komen te zitten tussen hun eigen behoeften en mogelijkheden, en de hoge prestatienormen waaraan zij moeten voldoen. Tijdens de coronapandemie voelden veel kinderen en jongeren zich ook nog eens angstiger, eenzamer of depressiever en ervaarden zij nog meer druk van school. Daarom vinden wij het tijd voor een andere benadering van het opgroeien waarin het bevorderen van mentaal welbevinden een belangrijker doel is dan het leveren van excellente prestaties.
Lees verder
Wie in de zorg werkt wil zorgen, dat stelt Emma Bruns in een reactie op het WRR rapport. Inderdaad komt het beeld van preventie, politiek en maatschappij, dat de WRR schetst, weinig overeen met het indrukwekkende gesleutel aan lichaamsdelen dat Emma Bruns zelf beschrijft. Dat is misschien even wennen voor artsen zoals Bruns, die in een ziekenhuis werken en graag mensen repareren. Voor artsen die niet in een ziekenhuis werken, toch al snel twee derde van het Nederlandse artsen bestand, is dat het niet.
Lees verder
Kwaliteit en geld, daar sturen we op in de zorg. Daarmee laten we een belangrijke factor onderbelicht: de mensen. Met als gevolg dat we steeds dezelfde discussies blijven voeren over krapte op de arbeidsmarkt en ziekteverzuim. Dat kan anders.
Lees verder
De patiëntenorganisaties moeten rondkomen met 0,02 procent van het totale zorgbudget. Dat is te weinig, betoogt Dianda Veldman van de Patiëntenfederatie.
Lees verder
Ziekenhuisbaas Kuipers vraagt aan talkshowtafels om extra geld want er vertrekken meer verpleegkundigen dan erbij komen. NVZ-voorzitter Melkert schreeuwt er zelfs om. Jammer dat ze niet beter hebben opgelet. De langdurige zorg kampt al heel lang met dit probleem. Daar liggen de lessen voor het oprapen.
Lees verder
“Ooit een normaal mens gezien? En beviel het?” Ruth Peetoom over de relevantie van World Mental Health Day.
Lees verder
Het gebeurt elk jaar wel weer. Rapporten met belangrijke conclusies en ‘lessons learned’ belanden bij bewindsvoerders ergens onder in een la. Té confronterend, té weinig tijd of gewoon teveel A4-tjes over een onderwerp dat nú even niet scoort. Het kan de beste overkomen zullen we maar zeggen.
Lees verder
Nu de capaciteitsproblematiek in ziekenhuizen in Utrecht geëscaleerd is naar code donkerrood, is het moeilijk om in Utrecht nog met een zwangere in een ziekenhuis terecht te kunnen. We zien ook dat zwangere vrouwen in andere regio’s te maken krijgen met eenzelfde schrijnende situatie. Het gaat als een waterbedeffect door Nederland. Er zijn zeker op korte termijn verbeteringen die snel lucht geven, zodat ondertussen de zorgsector en politiek samen kunnen werken aan middellange termijnoplossingen.
Lees verder
Als ambassadeur arbeidsbesparende technologie in de zorg kom ik op veel plekken waar ik eindeloze mogelijkheden van digitale ondersteuning zie. Ik zie dan ook hoe deze vernieuwingen bijdragen aan het verkleinen van personeelstekorten, aan het vergroten van het werkplezier en aan meer regie voor mensen met een zorgvraag. Driewerf hulde voor technologie dus, toch worden de mogelijkheden nog niet massaal benut.
Lees verder
Oemar van der Woerd, promovendus Healthcare Governance aan Erasmus University Rotterdam, en anderen schreven hierover een essay in Skipr quarterly. Dit blog is daar een samenvatting van. BeterKeten Ziekenhuizen maken steeds meer deel uit van een groot en divers palet aan samenwerkingsverbanden rond medisch-specialistische zorg, met verschillende en overlappende schaal, deelnemers, mate van formalisatie, beoogde […]
Lees verder
Uitspraken van Doekle Terpstra, voorzitter van de commissie Werken in de Zorg, op zorgnieuwssite Skipr wekken verbazing bij branchevereniging ActiZ, de koepelorganisatie van ruim 400 zorgorganisaties in Nederland. ‘Het is zorgelijk dat de voorzitter van deze belangrijke commissie onjuiste aannames rondstrooit’, zegt ActiZ-bestuurder José van Vliet.
Lees verder
Het recente rapport van de WRR Kiezen voor houdbare zorg is zorgvuldig en gebalanceerd samengesteld. Hoe komen we tot ‘houdbare zorg’? Dit is niet het eerste rapport over de toekomst van de zorg. Hoeveel meer rapporten moeten er nog verschijnen voordat ‘houdbaarheid’ echt als urgentie gevoeld wordt?
Lees verder
Niemand zal er vreemd van opkijken als ik zeg dat je een depressie of angststoornis beter kunt voorkomen dan behandelen. Het spreekwoord is er niet voor niets. Omdat voorkomen altijd beter is dan genezen, zouden we het woord ‘preventie’ voor de geestelijke gezondheidszorg met hoofdletters moeten schrijven.
Lees verder
Het Nederlandse zorgstelsel barst uit haar voegen door een oceaan aan wetten, regels en economische modellen. Dit moet ervoor zorgen dat de kwaliteit en veiligheid van de Nederlandse zorg top is. Maar wel onder de allesoverheersende economische doelstelling dat uitgaven van de zorg duurzaam betaalbaar moeten blijven. Daarin zijn we tot nu toe glansrijk geslaagd.
Lees verder
In een wereld met zo’n beetje alle denkbare data en haast oneindige rekenkracht hebben we geen behoefte meer aan wetenschappelijke onderbouwing van fenomenen, schrijft Egge van der Poel. "Met dromen, durf en data kunnen we steeds dichter bij de ideale wereld geraken."
Lees verder
Multidisciplinair dat is de zorg vandaag de dag. Helaas betekent dat nog niet dat we ook zo zijn georganiseerd of zelfs maar zo denken. We willen graag de werkdruk verlagen, maar lopen vast als dat financiële gevolgen heeft. We willen de zorgvraag verlagen of zelfs voorkomen, maar lopen vast als we over meerdere domeinen moeten samenwerken. Kortom we kunnen alle kanten van het kompas op, maar we hebben geen visie of richting van onze gezamenlijke bestemming.
Lees verder
Voor Jeannette Pols zijn de inzichten en ervaringen uit het project ‘Goed samenleven met de dood’ reden voor optimisme. Want het kan! Praten over de dood, ook als die niet komt na een ‘moe geleefd leven’.
Lees verder
Bewoners van verpleeghuizen hebben tijdens corona te maken gehad met zeer ingrijpende beperkingen. Eerst waren alle huizen op slot en na mei 2020 gingen veel instellingen voor langere of korte periode opnieuw op slot. Veel bewoners hebben meerdere keren in quarantaine op hun kamer of appartement doorgebracht. De juridische grondslag voor deze beperkingen ontbrak of werd niet goed toegepast. Diverse onderzoeken hebben laten zien dat het opsluiten van bewoners veel nadelige effecten heeft gehad. Het virus bleef dan wel zoveel mogelijk buiten de deur; echter voor de bewoners zelf hadden de maatregelen vaak een zeer nadelig effect.
Lees verder
Zorgaanbieders en zorgverzekeraars hebben onvoldoende oog voor de toenemende chroniciteit van de ziekte kanker, die voortkomt uit vergrijzing, betere detectie en verbeterde behandelresultaten. Er is behoefte aan zorg die patiënten niet alleen helpt om te overleven, maar om ook weer zo goed mogelijk te functioneren en participeren.
Lees verder
Een optimaal functionerende en betrouwbare ict-omgeving is essentieel om patiënten de juiste zorg te bieden. Dit komt onder andere omdat er steeds hogere eisen worden gesteld aan de continuïteit van de zorg.
Lees verder
Nederland staat aan de vooravond van een revolutie in de manier waarop we onze ouderen gaan verzorgen. Maar willen we dat wel weten? Of steken we samen de kop in het zand? Als zorgprofessionals en -verzekeraars staan we met de rug tegen de muur. Er is veel onderzocht en besproken, nu moet er wat gebeuren. Er komt een tanker op ons af.
Lees verder
Terwijl onze politiek leiders vanuit schuttersputjes hun posities markeren, schreeuwt het land om nieuw elan en een inspirerend kabinet. Wanneer dat aantreedt, durft niemand meer te voorspellen. Maar één ding kan daar zeker niet op wachten: een doeltreffende lange termijn aanpak voor vaccins en geneesmiddelen.
Lees verder
In de coronacrisis lag alle druk bij de zorgprofessionals om deze pandemie het hoofd te bieden. De artsen en verpleegkundigen en alle andere zorgprofessionals kregen de vrijheid en de ruimte om te doen wat nodig was. Dat resulteerde in efficiëntie, creativiteit en vernieuwingen. En nu, na anderhalf jaar moeten we oppassen voor de paradox van de crisis. We moeten ervoor waken dat we niet teruggaan naar de controledrang en regelgeving die al jaren zoveel administratielast, tijdverlies en motivatieverlies veroorzaakten.
Lees verder
Gezondheidszorg verhoudt zich slecht tot winstbejag, stelt André Postema, bestuursvoorzitter van het Martini Ziekenhuis. 'De realiteit van vandaag de dag is helaas een andere. De gezondheidszorg dreigt overgenomen te worden door partijen die haar primair als verdienmodel zien en gebruiken.'
Lees verder
Vorige week zondagavond zat ik met mijn vriend op de bank aan een zak chocoladepepernoten toen het eindbod van de NFU binnenkwam. De ambitie om een avond niet te werken viel snel in het water, helemaal omdat tegelijk met het eindbod een persbericht van NU‘91 naar buiten kwam met een positief advies aan de leden. De verschillende achterbannen begonnen zich logischerwijs per direct te roeren.
Lees verder
Om bij te dragen aan de strijd tegen klimaatverandering, werken we bij PFZW hard aan het verlagen van de CO2-uitstoot van onze beleggingen. Een paar weken geleden schreef ik op hoe we dat doen. Je zou onze inspanningen kunnen omschrijven als het verkleinen van de negatieve gevolgen van ons handelen. We doen daarnaast ook nog iets anders: we proberen onze pósitieve invloed te vergroten. Impact-beleggen noemen we dat.
Lees verder
Voor het Actie Leer Netwerk mocht ik als ambassadeur gezond werken op 3 september wandelend in gesprek met zorg- en welzijnprofessionals die zich veelal bezighouden met de arbeidsmarktproblematiek on hun sector. Tijdens de aftrap van de wandeling stonden we stil bij de positieve gevolgen van wandelen, met name bij 30 minuten brisk walking elke dag, voor het fysiek en mentaal welzijn van zowel zorgverleners als herstellende patiënten.
Lees verder
Er is een groeiend tekort aan personeel in de zorg. De instroom van zorgprofessionals is aanzienlijk lager dan de uitstroom. Dat ligt volgens Doekle Terpstra, voorzitter van de door de minister van Volksgezondheid ingestelde commissie Werken in de Zorg, grotendeels aan de zorgorganisaties zelf. Zij zouden teveel vasthouden aan in het verleden gegroeide werkwijzen, zij zouden onvoldoende samenwerken en te weinig doen om personeel te behouden. Terpstra vindt dat er nu meer dan genoeg adviezen ter verbetering zijn uitgebracht en adviseert het in de maak zijnde nieuwe kabinet zijn commissie op te heffen omdat het tijd wordt om iets te doen.
Lees verder
Zorgverzekeraars en de overheid geven er blijk van niets te begrijpen van het gedrag van een beursgenoteerde van origine Nederlandse multinational die op de Amerikaanse markt geconfronteerd wordt met een onveilig medisch hulpmiddel dat door Philips op de markt is gebracht.
Lees verder Jonge medisch specialisten in de ouderengeneeskunde zitten thuis op de bank, terwijl zij hard nodig zijn om de grote grijze golf te keren.
Lees verder
De traagheid van de kabinetsformatie staat in schril contract met de haast die ernstig zieke patiënten hebben bij het toelaten van dure medicijnen tot het basispakket, betoogt Dianda Veldman van de Patiëntenfederatie.
Lees verder We mogen weer meer en we gaan weer. Ook ik kan niet wachten om festivaloutfits uit de kast te halen, lippenstift te dragen zonder mondkapje en op vakantie te gaan naar het buitenland. Maar de stap naar ‘normaal’ wringt ook. Want ik ben bang dat de ‘helden van de zorg’ met lege handen deze crisis uitkomen. Dat kunnen we niet laten gebeuren, want het gaat al te lang niet goed.
Lees verder We staan voor de complexe opgave om de gezondheidszorg toekomstbestendig te maken. Welke lessen leert corona ons en wat betekent dat voor de aanpak en sturing? Jan Kremer, voorzitter van de Kwaliteitsraad van het Zorginstituut, pleit voor een lerende beweging met een duidelijke rol voor de overheid. Niet door het top-down over te nemen, maar door te sturen op kernwaarden en voortgang.
Lees verder
Stel mensen met een verhoogd gezondheidsrisico op een ernstig beloop bij COVID-19 en hun naasten in staat om zichzelf en elkaar te beschermen tegen de impact van de pandemie. Met deze boodschap startten wij vlak na de eerste lockdown in maart 2020 ons eerste crisisoverleg met het ministerie van Volksgezondheid. We zagen aankomen dat de zorg, gezondheid en veiligheid van zo’n 2 miljoen mensen met een beperking of chronische ziekte in het geding zouden komen. Wat we niet konden voorzien, was de grote moeite die het zou kosten om de belangen van mensen die niet onder de hoede van een zorgaanbieder vallen, meegewogen te krijgen in de besluitvorming over het COVID-19-beleid.
Lees verder
Voor velen van ons lijkt er eindelijk wat ruimte te komen na een lange en onzekere periode van corona. Een groot deel van de samenleving is opgelucht en blij. Sommigen kijken terug op een periode van verlies en gemis. Iedereen heeft zo zijn eigen terugblik en kijkt van daaruit de toekomst in.
Lees verder
De Zorggroep Noord- en Midden Limburg, waar ik bestuurder ben, kreeg vrij vroeg te maken met coronabesmettingen. Ik vergeet nooit meer de bijeenkomst van het Regionaal overleg acute zorg (Roaz) Limburg waarin David Jongen van Zuyderland vertelde over de snelheid waarmee het virus in twee verpleeghuizen om zich heen sloeg. Dat was nog vóór de lock-down. “Als er één besmetting is, ben je al te laat”, zei David.
Lees verder
Laat ik maar meteen duidelijk zijn, dat ik autonomie en eigen regie van mensen een groot goed vind en wat mij betreft staat dit ook niet ter discussie. Verder vind ik dat iedereen gelijke toegang moet hebben tot de noodzakelijke zorg.
Lees verder
In 2019 zag het er in Nederland nog heel anders uit. Preventie en publieke gezondheid waren overal aanwezig, maar vaak onzichtbaar. De 25 GGD’en en GHOR-bureaus werkten onvermoeibaar aan de gezondheid en veiligheid van Nederlanders, via de consultatiebureaus, het Rijksvaccinatieprogramma, de SOA-poli’s, de lijkschouw, de openbare geestelijke gezondheidszorg, de coördinatie van de medische hulpverlening tijdens incidenten en crises, en meer. En er heerste een sfeer van: ‘dat gaat toch goed?’
Lees verder
Op vakantie neem ik afstand van mijn werk. Tijd voor ontspanning, maar ook voor reflectie. Op de meest onverwachte momenten borrelen gedachten bij mij op over de laatste anderhalf jaar in het Catharina Ziekenhuis. Wat heeft COVID ons gebracht?
Lees verder
De politiek hanteert twee argumenten om vrijgevestigde medisch specialisten te verplichten tot loondienst. Het eerste argument is dat het goedkoper zou zijn, het tweede dat louter loondienst de bestuurbaarheid van het ziekenhuis zou vergroten. Beide argumenten zijn discutabel.
Lees verder
Je huis afgebrand tot de laatste steen, uitgezaaide alvleesklierkanker op je zevenendertigste of je kind al drie dagen vermist. Dit zijn drie gruwelijke dingen die heel soms voorkomen, die jou hopelijk nooit treffen en waarvan de meeste mensen zeggen: ‘dat overkomt mij niet’. We vinden het minder waarschijnlijk dat rampspoed ons raakt dan dat het een ander treft. Intense rottigheid is iets voor mensen die we niet kennen, hooguit van horen zeggen.
Lees verder
Alweer een aantal jaren geleden moest ik een operatie ondergaan. Gelukkig mocht ik na twee dagen weer naar huis. Maar het herstel duurde erg lang. De instructies waren dat ik zes weken lang niet mocht tillen, fietsen en autorijden. Dat tillen vond ik niet zo erg, mijn huisgenoot deed de boodschappen wel. Maar niet fietsen en niet autorijden betekende dat ik niet naar mijn werk kon. Uiteindelijk heb ik thuis achter de computer nog flink wat kunnen doen. Maar onhandig was het, zeker in een tijd dat we online werken nog niet hadden uitgevonden.
Lees verder Nog nooit heb ik zo vaak “wandelafspraken” gemaakt, zowel privé als werk-gerelateerd. Als je me dat een jaar geleden verteld had, dan had ik je niet geloofd.
Lees verder
Maart 2020. Corona lockdown. Het land gaat op slot. Er is vrijwel niemand op straat. Huisartsen sluiten hun praktijken. Ziekenhuizen focussen zich op Corona en acute zorg. Onze manier van leven en werken verandert flink. We winkelen online, overleggen via Teams en borrelen via Zoom. Want tja, we kunnen en mogen nergens heen. Zelfs in de zorg wordt snel gedigitaliseerd; er wordt meer dan ooit ‘gebeeldbeld’, het aantal e-consulten neemt toe en we monitoren ziektes meer op afstand. We beperken het aantal fysieke ontmoetingen om zo zo veel mogelijk besmettingen te voorkomen.
Lees verder
Regelmatig hoor je de vraag wat we gaan doen na Corona? Wonderlijk, want er is geen tijd na Corona. Corona is een endemisch virus en gaat niet meer weg. Er is ook geen tijd na Influenza. We dienen maatregelen te nemen die ervoor zorgen dat we er goed mee kunnen leven. SARS-CoV-2 is een ernstig en agressief virus en COVID-19 is geen griepje. Ook geen stevig griepje. Het is een ernstig virus en dat krijgen we onder controle door vaccineren.
Lees verder
Als slaapapneupatiënt en gebruiker van een door Philips in juni 2021 gekwalificeerd onveilig beademingsapparaat was ik niet zozeer gealarmeerd door de berichten over de onveilige apparaten zelf en het direct stoppen van het gebruik ervan. Dat kan gebeuren in een productieketen. Wel was ik als deskundige op het gebied van productaansprakelijkheid geschrokken van het door Philips direct gereserveerde bedrag voor deze wereldwijde terugroepactie van ruim 560 miljoen dollar.
Lees verder “Mensen die zich niet laten vaccineren zijn niet solidair met de samenleving." Deze veelgehoorde uitspraak zoomt vaak door mijn hoofd. Het zet me aan het denken. En dat brengt me tot deze inzichten over het solidariteitsbeginsel in deze veranderende en bijzondere tijd.
Lees verder
Nog middenin de coronacrisis wordt er volop teruggeblikt op de afgelopen anderhalf jaar. Wat is er gebeurd? Wat is de impact? Welke lessen kunnen we trekken uit de crisis? Opvallend vaak gaat het dan over de góede dingen uit de crisis. Over de dingen die gebeurden, die anders nooit zouden zijn gebeurd.
Lees verder